کد مطلب:88676 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:232
به عمل نیك، معروف و شناخته شده گویند، زیرا خدا روح انسان را چنان آفریده كه صفات خوب برای او شناخته شده است، تقوی، ایثار، عدالت، سخاوت و دیگر فضائل، عناصر شناخته شده برای انسان است، گوئی مثلا در عالمی دیگر با آنها انس گرفته است و در مقابل كار زشت و بد را منكر گویند، زیرا چهره ی ظلم و بی عدالتی و تضییع حق مردم و اعمال شنیع چهره ای ناشناخته است. [صفحه 481]
«معروف» از ماده «عرفان» یعنی چیز شناخته شده و «منكر» از ماده «انكار» یعنی چیز ناشناخته، راغب در مفردات می گوید: معروف، اسم است برای هر فعلی كه با عقل و شرع نیكی و «خوبی» آن شناخته می شود و منكر اسم برای هر فعلی است كه با این دو، حسن و خوبی آن انكار می شود.[1].
صفحه 481.